آیه 6 سوره ق

أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ «6»

بعد از اظهار فضاعت و شناعت، تكذيب اقامه دليل فرمايد بر قدرت به بعث و

جلد 12 - صفحه 216

نشور:

أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا: آيا پس نگاه نمى‌كنند و نمى‌نگرند منكران بعث و حشر، إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ‌: بسوى آسمان كه واقع شده بر سر ايشان به محض قدرت، كَيْفَ بَنَيْناها: چگونه بنا كرده‌ايم و آن را برداشته طبقه بر بالاى طبقه، وَ زَيَّنَّاها: و بياراسته‌ايم به كواكب ثابته و سيارات، وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ‌: و نيست مر آن را هيچ شكافها و فروجها. و آفريدن چيزى بدين عظمت و رفعت به احسن ترتيب و انتظام و تلاصق طباق بدون فرجه و رخنه و خللى و عيبى، دليلى واضح و برهانى ساطع است بر كمال قدرت و نهايت علم و حكمت ما؛ پس بلا شبهه بر بعث قادر باشيم و تكذيب كفار محض عناد و فرط انكار باشد. از كسائى منقول است مراد عدم فروج، عدم تفاوت و اختلاف است، يعنى همه آسمانها بر طرز و طبق يكديگر خلق شده‌اند و اصلا در آنها اختلافى و تفاوتى نيست. و ذكر فوقيت به جهت آنست كه تا ايشان به آسمان نگرند و نيك مشاهده كنند، بعد از آن در آن تفكر كنند و آثار قدرت الهى را دريابند.

أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ «6» وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ «7» تَبْصِرَةً وَ ذِكْرى‌ لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ «8» وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ «9» وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ نَضِيدٌ «10»

رِزْقاً لِلْعِبادِ وَ أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذلِكَ الْخُرُوجُ «11»

ترجمه‌

آيا نظر نكردند بآسمان بالاى سرشان كه چگونه بنا كرديم آنرا و آراستيمش و نيست براى آن هيچ شكافى‌

و زمين را گسترده و پهن نموديم و افكنديم در آن كوههاى استوار و رويانديم در آن از هر صنف نيكو منظرى‌

بجهت بينائى و تذكّر براى هر بنده بازگشت كننده‌

و فرو فرستاديم از آسمان آبى با بركت پس رويانديم بآن بوستانها و حبوبات درو شدنى را

و درختان خرماى بلند بارور را كه براى آنها است شكوفه رويهم چيده شده‌

براى روزى بندگان‌

جلد 5 صفحه 51

و زنده گردانديم بدان آب زمين مرده را اينچنين است بيرون آمدن مردگان.

تفسير

خداوند سبحان بعد از نفى استبعاد از معاد در آيات سابقه اثبات فرموده است آنرا باين تقريب كه آيا منكرين معاد نظر ننمودند بسوى آسمان در بالاى سرشان كه چگونه سقف مرتفع سبز نقّاشى شده بستارگانرا بدون عمود و ستون و خلل و فرج خداوند براى بندگان بنا فرموده و چگونه خوان احسان خود را كه زمين پهناور است براى آنها گسترده و بكوههاى راسخ ثابت آنرا ميخ‌كوب نموده كه متزلزل نشود و در آن خوان از هر نوع گل و ريحان و هر صنف ميوه و سبزيجات خوش منظر بهجت آوريرا رويانده و مهيّا فرموده براى بصيرت و بينائى و تذكّر و تنبّه هر بنده‌ئى كه بفكر معرفت حق و تشكّر از نعمت او افتد و در اين ميدان بكوشد تا شربت مراد بنوشد و فرود آورده از آسمان باران پرخير و بركت را و رويانده بوسيله آن بوستانهاى پردرخت و بستانهاى پرزرع و حبوبات قابل درو شدن را و چون در جزيرة العرب بيشتر از هر درخت ميوه‌اى درخت خرما است كه از ساير درختها بلندتر و باشكوه‌تر و پرفائده‌تر است آنرا مخصوص بذكر فرموده با اشاره بجلوه مخصوصى كه براى آن حاصل ميشود در وقت شكوفه كردن و بسته شدن حبّه‌هاى خرما در خوشه بنظم و ترتيب موزون خوشى كه انظار را بخود جلب مينمايد و طلع در لغت عرب بر شكوفه خرما و بر حبه‌هاى منعقد متراكم رويهم چيده شده آن در خوشه‌ها اطلاق ميشود و ظاهرا اينجا مراد اين معنى است و تمام اين نعم و اين تشريفات براى ارتزاق بندگان و شكر گذارى از خداوند منّان است و خداوند زمين موات خشك بى‌آب و علف را بوسيله ريزش باران رحمت خود زنده و رخشنده نموده همچنين در قيامت بوسيله آن اجساد خاك شده را زنده نموده از زمين بيرون ميآورد و صفحه محشر را از آنها پر ميكند آيا ميشود كسى قادر بر آن اموريكه ديده‌ايد و مى‌بينيد باشد و قادر بر اين امر كه نديده‌ايد و مانند آنها است نباشد با آنكه حكم امثال عقلا يكى است و كسيكه قادر بر امرى باشد لابد قادر بر مثل آنهم هست.

أَ فَلَم‌ يَنظُرُوا إِلَي‌ السَّماءِ فَوقَهُم‌ كَيف‌َ بَنَيناها وَ زَيَّنّاها وَ ما لَها مِن‌ فُرُوج‌ٍ «6»

آيا ‌پس‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ نظر نميكنند بطرف‌ آسمان‌ بالاي‌ سر ‌آنها‌ چگونه‌ بنا نموديم‌ ‌آن‌ ‌را‌ و زينت‌ داديم‌ ‌او‌ ‌را‌ و نيست‌ ‌از‌ ‌براي‌ ‌آن‌ فرجه‌.

أَ فَلَم‌ يَنظُرُوا إِلَي‌ السَّماءِ فَوقَهُم‌ چون‌ انسان‌ ‌در‌ ‌هر‌ نقطه‌ ‌از‌ زمين‌ ‌باشد‌ آسمان‌ بالاي‌ سر اوست‌ و نگاه‌ ببالا كنيد مي‌بينيد ‌که‌ چه‌ قدرت‌ نمايي‌ ‌که‌ بدون‌ اينكه‌ بجايي‌ وصل‌ ‌شده‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ‌بر‌ جايي‌ اعتماد كرده‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ميفرمايد: خَلَق‌َ السَّماوات‌ِ بِغَيرِ عَمَدٍ تَرَونَها لقمان‌ ‌آيه‌ 9، و سر اينكه‌ ‌در‌ اينجا مفرد بيان‌ فرموده‌ ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ آنچه‌ ديده‌ مي‌شود همان‌ آسمان‌ اول‌ ‌است‌ و بقيه‌ آسمانها مشاهد انسان‌ نيست‌.

كَيف‌َ بَنَيناها باين‌ عظمت‌ و استقامت‌ و استحكام‌ وَ زَيَّنّاها باين‌ ستاره‌ ها و خورشيد و ماه‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ جمله‌ استفاده‌ مي‌شود ‌که‌ تمام‌ ‌اينکه‌ كواكب‌ ‌از‌ ثوابت‌ و سيارات‌ ‌در‌ آسمان‌ اول‌ هستند ‌با‌ ‌اينکه‌ همه‌ بعدي‌ ‌که‌ ‌از‌ يكديگر دارند، چنانچه‌ ‌در‌ جاي‌ ديگر ميفرمايد: فَقَضاهُن‌َّ سَبع‌َ سَماوات‌ٍ فِي‌ يَومَين‌ِ وَ أَوحي‌ فِي‌ كُل‌ِّ سَماءٍ أَمرَها وَ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنيا بِمَصابِيح‌َ فصلت‌ ‌آيه‌‌-‌ 11 ‌که‌ صريح‌ ‌است‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ دعوي‌ و شرحش‌ گذشت‌.

وَ ما لَها مِن‌ فُرُوج‌ٍ هيچگونه‌ شكافي‌ و رخنه‌اي‌ و انفصالي‌ ‌در‌ ‌او‌ نيست‌ محيط بجميع‌ كرات‌ سفليه‌ ‌است‌.

240

]

(آیه 6)- لحظه‌ای به آسمان بنگرید! قرآن همچنان بحث «دلائل معاد» را دنبال می‌کند، گاه از طریق قدرت بی‌انتهای حق و گاه از وجود صحنه‌های معاد در همین دنیا کمک می‌گیرد.

نخست توجه منکران را به آفرینش آسمانها جلب کرده، می‌گوید: «آیا به آسمان بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کرده‌ایم (بی‌آنکه ستون و پایه‌ای داشته باشد) و چگونه آن را (به وسیله ستارگان) زینت بخشیده‌ایم، و هیچ شکاف و شکستی در آن نیست»! (أَ فَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَی السَّماءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْناها وَ زَیَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ).

منظور از نگاه کردن در اینجا نگاهی توأم با اندیشه و تفکر است که انسان را به قدرت عظیم خالق این آسمان پهناور و شگفتیهایش آشنا سازد.

ج4، ص519